نکته اول: دریافت خدمات بهداشتی مناسب حق بیمار است.

ارائه خدمات بهداشتی باید:

– رعایت حرمت انسان و احترام به ارزش ها و باورهای فرهنگی و مذهبی.

– بر اساس صداقت، معنویت، عدالت و همراه با مهربانی.

– خالی از هر گونه تبعیض مانند قبیله ای، فرهنگی، مذهبی، نوع بیماری و جنسیت.

– بر اساس دانش به روز شده.

– بر اساس برتر بودن مزایای بیمار.

– توزیع منابع بهداشتی باید بر اساس رعایت اولویتهای مراقبت از بیمار، عدالت و درمان بیماران باشد.

– بر اساس هماهنگی واحدهای مراقبتی مانند پیشگیری، تشخیص، درمان و توانبخشی باشد.

– همراه با امکانات کامل رفاه عمومی و دور از تحمیل درد و بدبختی و محدودیت های غیر ضروری.

– توجه ویژه به گروه های آسیب پذیر اجتماعی مانند کودکان، زنان باردار، سالمندان، زندانیان، معلولیت های ذهنی و فیزیکی و افراد یتیم.

– به سرعت و احترام به زمان بیمار.

– با توجه به برخی متغیرها مانند زبان، سن و جنس بیماران.

– در موارد اضطراری بدون توجه به پول انجام می شود. در موارد انتخابی، طبق مقررات مشخص شده انجام می شود.

– اگر خدمات اورژانسی در موارد اضطراری امکان پذیر نباشد، پس از انجام خدمات لازم، بیمار باید به مرکز مجهزتر منتقل شود.

– در آخرین لحظات بیمار (زمانی که بیمار در حال مرگ است و نمی تواند احیا شود) با هدف صلح بیمار انجام می شود. با صلح بیمار، به معنی کاهش درد و بدبختی خود، توجه به نیازهای ذهنی، اجتماعی، روحی و عاطفی بیمار و خانواده اش است. بیمار مرگ این حق را دارد که با فردی که می خواهد در آخرین لحظه زندگی اش داشته باشد.

نقطه دوم: بیمار باید به اندازه کافی اطلاعات به شیوه ای مناسب داده شود.

محتوای اطلاعات باید شامل موارد زیر باشد:

– آیتم های بیمه نامه حقوق در پذیرش

– هزینه های پیش بینی شده از بیمارستان شامل خدمات درمان و درمان غیر درمان، مقررات بیمه و معرفی سیستم های حمایتی در پذیرش

– نام، مسئولیت و وضعیت حرفه ای تیم پزشکی، از جمله دکتر، پرستار و ارتباط حرفه ای آنها با یکدیگر

– هر دو روش درمان و تشخیص؛ نقاط ضعف و قوت هر یک از روش ها و عوارض احتمالی آنها، تشخیص بیماری، پیش از اطلاع رسانی و عوارض جانبی و سایر اطلاعات مهم که بر تصمیم گیری بیمار تأثیر می گذارد

– نحوه دسترسی به درمانگر و دیگر اعضای تیم پزشکی در طول درمان

– تمام فعالیت هایی که مبتنی بر تحقیق هستند

– آموزش های لازم برای ادامه درمان

راه، ما اطلاع داریم که بیمار باید به روش زیر باشد:

– اطلاعات باید در زمان مناسب با توجه به شرایط بیمار، مانند اضطراب، درد و سایر صفات شخصی (زبان، آموزش، قدرت تفکر او)، به بیمار داده شود، اگر:

– تاخیر در شروع درمان به دلیل این اطلاعات اتفاق می افتد (در این حالت، اطلاع دادن بیمار باید بعد از انجام فعالیت های لازم در یک زمان مناسب انجام شود.)

– گرچه بیمار می داند که او حق دارد که مطلع شود، او این پروسه را رد می کند. در این مورد، باید به خواست بیمار احترام گذاشت، مگر اینکه ناخودآگاه بیمار او یا دیگران را در معرض خطر جدی قرار دهد.

– بیمار می تواند به تمام اطلاعاتی که در پرونده بالینی او نوشته شده دسترسی داشته باشد و تصویر آن باید به او داده شود؛ او همچنین می تواند برای تصحیح درخواست کند.

نکته سوم: بیمار در انتخاب خدمات بهداشتی درمانی آزاد است یا نه.

منطقه انتخاب و تصمیم گیری در مورد موضوع زیر است:

– انتخاب دکتر و مرکز بهداشت با توجه به قوانین

– انتخاب و مشاوره با دکتر دوم

– شرکت یا عدم مشارکت در هر تحقیق (بیمار باید مطمئن باشد که این تصمیم بر درمان او تأثیر نخواهد گذاشت)

– پذیرش یا رد درمان پیشنهاد شده پس از مطلع شدن از عوارض جانبی احتمالی، مگر اینکه یک مورد خودکشی یا مواردی باشد که رد درمان آن فرد دیگری را در معرض خطر قرار می دهد.

– اعلام ایده قبلی بیمار در مورد روش درمان زمانی که بیمار می تواند در سوابق پزشکی خود تصمیم بگیرد تا برای پزشکان مورد استفاده قرار گیرد اگر بیمار تصمیم خود را از دست دهد.

شرایط انتخاب و تصمیم گیری شامل موارد زیر است:

انتخاب و تصمیم گیری بیمار باید با آگاهی و آزادانه و بر اساس اطلاعات کامل برآورده شود.

– پس از دریافت اطلاعات، بیمار باید زمان کافی برای تصمیم گیری داشته باشد.

نکته چهارم: ارائه خدمات بهداشتی باید مبتنی بر احترام به حریم شخصی بیمار و رعایت نگهداشتن راز باشد.

– رعایت نگه داشتن راز در مورد تمام اطلاعات مربوط به بیمار ضروری است، مگر مواردی که به وسیله قانون معاف شده اند.

– در تمام مراحل مراقبت از تشخیص به درمان، حریم خصوصی بیمار باید احترام گذاشته شود. این است