بارداری تغییراتی را در خانم‌ها به وجود می‌آورد. برخی از تغییرات ایجاد شده طبیعی است و مشکلی ایجاد نخواهد کرد. اما گاهی اوقات اگر از عارضه‌های زایمان جلوگیری نشود، منجر به مشکلات بیشتر و جبران‌ناپذیر خواهد شد.
یکی از عارضه‌های متداول در زمان بارداری عفونت است. شاید برخی از مادران باردار از عفونت‌های ایجاد شده در بارداری نگران شوند. اما جای نگرانی وجود ندارد؛ چراکه چنین مشکلاتی در بارداری با درمان به‌موقع خطری ایجاد نخواهد کرد.
مادر باید در این دوران تحت نظر متخصص زنان و زایمان قرار گیرد تا دچار مشکلات جدی نشود. بهتر است اطلاعات خود را در زمینه عفونت‌ها و مشکلات شایع بالا برده و نحوه درمان و مقابله با آنها را بدانید.
عفونت واژن در بارداری
در صورت بی توجهی و عدم درمان عفونت در بارداری مشکلات حاد برای مادر و حتی جنین خواهد شد.
عفونت مخمر واژن
عفونت مخمر واژن از قارچی به نام کاندیدا ایجاد می‌شود. این عفونت به دلیل تغییرات بدنی، رخ می‌دهد. تغییراتی مانند:
- کاهش سیستم ایمنی
- افزایش گلیکوژن
- افزایش استروژن
بر اساس تحقیقاتی که در این رابطه انجام شده، حدود ۲۰ درصد از خانم‌ها دچار این نوع عفونت قارچی می‌شوند. اما در زمان بارداری، احتمال ایجاد آن افزایش می‌یابد. علائم این عفونت شامل موارد زیر است:
- خارش و ایجاد جوش
- ترشحات غلیظ و سفیدرنگ
- بوی نامطبوع
- احساس درد یا سوزش
- احساس درد و سوزش در حین رابطه جنسی
معمولا این عفونت‌ها با درمان‌های ابتدایی قابل درمان است. اما این نکته را به یاد داشته باشید، نباید در طی بارداری از روش‌های خانگی یا داروهای بدون تجویز پزشک استفاده کنید. همچنین ممکن است تشخیص این بیماری با سایر عفونت‌های دیگر مانند باکتریایی و کامیدیا اشتباه گرفته شود. به همین جهت در این مواقع باید به پزشک مراجعه کرده تا درمان‌های متناسب با شرایط شما تجویز شود.
عفونت باکتریایی
عفونت باکتریایی (BV) به‌راحتی درمان می‌شود و خطرساز نخواهد بود. این نوع عفونت با علائم زیر همراه است:
- احساس خارش، سوزش یا درد
- بوی نامطبوع
- ترشحات زیاد و سفید رنگ
عفونت رحم در بارداری
عفونت رحم از دیگر مواردی است که احتمال ایجاد آن در طی بارداری وجود دارد. این عارضه به‌دلیل عفونت‌های درمان نشدۀ اولیه در واژن تشکیل می‌شود و می‌تواند برای مادر و جنین خطرساز باشد.
با وجود آنکه عفونت‌های واژن هنگام بارداری خطرناک نیستند؛ اما نباید مورد بی‌توجهی قرار گیرد. در این مواقع باید به پزشک متخصص زنان و زایمان مراجعه کرده تا درمانی مناسب برای شما در نظر گرفته شود. با درمان عفونت واژن، عفونت رحم در بارداری ایجاد نخواهد شد.
احتمال تأثیرگذاری عفونت رحم بر جنین وجود دارد. به‌طوری که در نهایت منجر به زایمان زودرس و ناهنجاری می‌شود. در این مواقع بسته به شدت عفونت، راه‌حلی متفاوت برای خانم باردار در نظر گرفته خواهد شد.
برخی تنها با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها درمان می‌شوند و برخی باید تحت نظر پزشک در بیمارستان بستری شوند. در صورت حاد بودن عفونت، پزشک ممکن است دستور زایمان را زودتر از زمان موعد بدهد.
استرپتوکوک گروه B
گروهی از باکتری‌هاست که در واژن و مقعد وجود دارد. عفونت ناشی از استرپتوکوک گروه B معمولا علائم و نشانه‌ای به‌همراه ندارد. خانم‌هایی که در بارداری به این عفونت مبتلا می‌شوند، ممکن است به نوزاد خود نیز منتقل کنند. تست و آزمایش عفونت گروه B از ۳۶ هفته تا پایان ۳۷ هفته انجام می‌شود.
درمان آن با استفاده آنتی‌بیوتیک‌های تزریقی امکان‌پذیر است و احتمال انتقال به جنین را کاهش می‌دهد.
درمان
تمام بیماران طی هفته‌های ۳۵ تا ۳۷ بارداری باید از نظر عفونت استرپتوکوک گروه B غربالگری شوند. در صورت مثبت بودن نتیجه پروفلاکسی آنتی‌بیوتیکی لازم است.
هم چنین در بیماران با کلونیزاسیون استرپتوکوک گروه B که نوزاد نارس کمتر از ۳۷ به دنیا آورده، طی زایمان تب داشته یا از زمان پارگی کیسۀ آب آنها بیش از ۱۸ ساعت گذشته، درمان آنتی‌بیوتیکی لازم است.
پنی سیلین G وریدی خط اول درمان است که جانشین آن آمپی‌سیلین وریدی می‌باشد. در بیمارانی با سابقه حساسیت شدید به پنی‌سیلین‌ها می‌توان درمان را با کلیندامایسین یا ونکومایسین ادامه داد.
عفونت‌های مجاری ادراری
عفونت‌های ادراری علامت‌دار یا بدون علامت بارداری هستند. عفونت مثانه معمولاً با تکرر و احساس نیاز به دفع ادرار، سوزش ادرار یا هماچوری (خون در ادرار) خود را نشان می‌دهد. در پیلونفریت اما علائم سیستمیک مانند تب، درد پهلو و تهوع استفراغ وجود دارد.
بسیاری از تغییرات رخ داده طی بارداری باعث استاز ادرار در مثانه و مجاری ادرار شده و خطر عفونت افزایش می‌یابد. لذا پیشگیری پیلونفریت طی بارداری مهم است.
زنان باردار باید حداقل یک بار در اوایل بارداری از نظر احتمال باکتریوری بررسی شوند که اگر نتیجۀ آن مثبت بود، درمان آنتی‌بیوتیک لازم است. برخی تکرار غربالگری باکتریوری بدون علامت را در هر سه ماهۀ بارداری لازم می‌دانند. شایع‌ترین عامل عفونت ادراری در بارداری باکتری ای-کلای (E.coli) است.
درمان
درمان متداول شامل یک دوره ۳ تا ۷ روزه نیتروفورانتوئین و یا تجویز یک سفالوسپورین نسل اول مانند سفالکسین است.
پیلونفریت با بستری و شروع آنتی‌بیوتیک‌های وریدی درمان می‌شود. پس از کامل کردن هر دورۀ آنتی‌بیوتیک، برای اطمینان از برطرف شدن باکتریوری، کشت ادرار مجدد باید درخواست شود.
توکسوپلاسموز
عامل بیماری پارازیتی به نام توکسوپلاسماگوندی است. هر چند که زنان باردار آلوده به توکسوپلاسما بدون علامت هستند، اما عفونت ممکن است از طریق جفت به جنین منتقل شده و باعث بیماری‌های مادرزادی منتهی به مرگ با ناهنجاری‌های جنینی، عقب افتادگی ذهنی شود. زنان باردار از طریق مصرف غذای آلوده، تماس با حیوان آلوده یا تماس نحیطی ممکن است مبتلا شوند.
درمان
درمان در مادران باردار به منزلۀ از بین رفتن کامل و ریشه‌کن شدن این بیماری نیست؛ اما تا حدودی می‌تواند احتمال انتقال به جنین را کاهش دهد. مراحل درمان در ماه‌های مختلف بارداری متفاوت بوده و پیریمتامین، سولفادیازین یا آزیترومایسین داروهای تجویزی برای این بیماری است. در صورت تولد نوزاد با این بیماری، باید در حدود یک سال یا بیشتر تحت درمان قرار گیرد.
خطرات و تأثیرات احتمالی عفونت بر جنین
همانطور که گفته شد عفونت از عارضه‌های شایع بارداری است. اگر عفونت‌های ایجاد شده در بارداری به موقع درمان شوند، خطری مادر و جنین را تهدید نخواهد کرد. اما ممکن است در صورت بی‌توجهی، خطرات نادر و احتمالی برای نوزاد به همراه داشته باشد:
- سبب آسیب رساندن به مادر شده و این امر موجب می‌شود که نوزاد مواد مغذی موردنیاز خود را از مادر دریافت نکند. همچنین در برخی مواقع، مادر نیاز به استفاده از داروهایی دارد که احتمال آسیب رساندن به نوزاد وجود خواهد داشت.
- گاهی اوقات عفونت ایجاد شده به‌صورت مستقیم به نوزاد آسیب وارد کرده و منجر به ناهنجاری او شود.
- عفونت برخی مواقع سبب زایمان زودرس یا سقط جنین می‌شود.
خطرات احتمالی عفونت و ویروس بر جنین
- عفونت باکتریایی= زایمان زودرس نوزاد
- ویروس هپاتیت، تبخال، HIV و سیفلیس= امکان انتقال از مادر به فرزند
- کامیدیا= عفونت چشم و ذات‌الریه
- سوزاک= زایمان زودرس، عفونت چشم و کوری احتمالی
- استرپتوکوک گروه B= ناهنجاری و سقط
- سیتومگالو ویروس= ناهنجاری و ناتوانی ذهنی
- توکوپلاسموز= ناهنجاری و ناتوانی ذهنی
- لیستریا= ناهنجاری و سقط‌جنین
- زیکا= ناهنجاری و سقط‌جنین
تمامی موارد ذکر شده جزء خطرات احتمالی و نادر است که می‌تواند برای نوزاد ایجاد شود. در صورت بروز هر یک از موارد بالا، درمان خود را سریعا انجام دهید و از ایجاد عارضه و خطرات احتمالی آن به نوزاد جلوگیری کنید.
کلام آخر
تغییرات ایجاد شده در بدن مادران باردار، ممکن است آنها را با مشکلات متعددی مواجه کند. یکی از عارضه‌های شایع در دوران بارداری عفونت است. مادر در صورت درمان به‌موقع با مشکلی در این رابطه مواجه نخواهند شد.
اما در صورتی که توجهی به درمان عفونت نشود، احتمال خطرات جدی برای مادر و نوزاد وجود دارد. بر این اساس مادران باید در زمان بارداری تحت نظر متخصص زنان و زایمان قرار گیرند، تا در صورت بروز چنین مشکلی درمان به‌موقع انجام گیرد.
ترشحات سفیدرنگ و پنبری هم دردوران بارداری خطرناکه؟
اگر تشخیص عفونت داده بشه باید درمان بشه و خطرناک نیست.